Om maar meteen een vooroordeel uit de weg te ruimen: coaching is meer dan een goed gesprek, stelt promovendus Lara Solms. ‘Een sessie met een coach is niet alleen bedoeld om je hart te luchten. Een professioneel traject met een gecertificeerde coach werkt gestructureerd naar een concreet doel toe. In het geval van een arts kan dat bijvoorbeeld zijn: hoe verbeter ik mijn werk-privébalans? Of: hoe vind ik tot aan mijn pensioen vervulling in mijn werk?’
Individuele coaching
Voor medici werkt zo’n traject van individuele coaching goed, laat Solms zien in haar proefschrift dat ze op 5 september 2023 verdedigt aan het Erasmus MC. Het verbetert de werk-privébalans en het welzijn. Deelnemers ervaren na de coaching meer autonomie in het werk en minder uitputtingsklachten. Bovendien versterkt coaching zelfcompassie en veerkracht: eigenschappen die helpen om in control te blijven op je werk. Solms legt uit: ‘Zelfcompassie kan bijvoorbeeld helpen bij het omgaan met een afwijzing. In plaats van te denken dat het aan jezelf ligt, leer je te denken: dit gebeurt nou eenmaal weleens.’
‘Werkdruk en burn-out een groot probleem in de medische wereld’
Toch ziet Solms dat nog niet alle medici openstaan voor coaching. Dat zit hem vooral in de cultuur, denkt ze. ‘In het ziekenhuis werken veel mensen die perfectionistisch zijn. Deze uitspraak van een onderzoeker vond ik treffend: “fouten maken is menselijk, maar artsen zijn supermensen.” Als arts ben je opgeleid om hulp te bieden. Dat maakt het moeilijker om zelf om hulp te vragen.’ Gecombineerd met het imago van coaching als hocus pocus en zweverig, leidt dat tot een stigma op het zoeken van hulp, ziet Solms.
Burn-out
Medici wachten vaak lang met het zoeken van hulp, tot het moment waarop het eigenlijk al te laat is, signaleert Solms. ‘Dat is problematisch, want artsen die op het randje van een burn-out zitten lopen het risico fouten te maken. Sowieso zijn werkdruk en burn-out een groot probleem in de medische wereld.’
Solms pleidooi is daarom: maak coaching beschikbaar in organisaties waar mensen werken in veeleisende banen. In ziekenhuizen dus, maar ze denkt ook aan plekken als de politie en de brandweer. ‘Ik zeg niet dat iedereen een coach moet hebben, want het vereist ook een investering van degene die gecoacht wordt. Je moet bereid zijn om die investering te maken. Maar op vrijwillige basis geaccrediteerde coaches aanbieden vind ik een uitstekend idee. Coaching heeft bewezen effect, juist in omgevingen waar support hard nodig is.’
Kritiek op coaching
De kritiek op coaching en coaches begrijpt Lara Solms goed. ‘Een aantal punten is ook terecht, zoals het feit dat coach geen beschermde titel is en de wildgroei aan coaches. Aan de andere kant: er zijn zoveel coaches, omdat veel mensen een hulpvraag hebben. De negatieve aandacht haalt het wetenschappelijk bewezen effect van coaching onderuit. Dat vind ik jammer.’
De professionalisering van het coachvak en onderzoek naar de effecten en mechanismen van coaching, zoals haar promotie, begint op gang te komen, ziet Solms. ‘Zelf hoop ik daar na mijn promotie een steentje aan bij te dragen als postdoc aan de Universiteit van Amsterdam. Ik ga bijvoorbeeld de match tussen coach en degene die gecoacht wordt onderzoeken. Die lijkt heel belangrijk.’
Lees ook: ‘Artsen bij hoge werkdruk gebaat bij professionele begeleiding’ en ‘Individuele coaching verbetert welzijn van artsen’
