Eva Madsen, chirurg en onderzoekster: “Het vaccin is ontwikkeld door de groep van hoogleraar Longziekten Joachim Aerts, voor mensen met asbestkanker in de longholte. We kijken nu of we dit vaccin ook bij mensen met asbestkanker in de buikholte kunnen geven. Het vaccin werkt als volgt: eigenlijk trainen wij bepaalde witte bloedcellen, de voorlopercellen. Dat zijn cellen die nog geen volwassen cel van een bepaald type zijn. Ze spelen een belangrijke rol in ons immuunsysteem. Ze herkennen bepaalde stoffen die niet in het lichaam thuishoren en maken deze onschadelijk. Het vreemde is dat ons immuunsysteem, de witte bloedcellen, eigenlijk nauwelijks reageert op asbestkanker.”
Dr. Eva Madsen
Getrainde cellen
“Omdat de asbestkankercellen de afweer weten te omzeilen hebben we een truc bedacht. We trainen de voorlopercellen in het herkennen van de kankercellen. De training vindt plaats buiten het lichaam. We gebruiken de voorlopercellen uit het lichaam en kweken ze op tot dendritische cellen door ze in een speciale omgeving te laten groeien. Vervolgens stellen we deze dendritische cellen bloot aan cellijnen die we hebben gekweekt en die bepaalde kenmerken van asbestkankercellen hebben. De dendritische cellen leren op deze manier de asbestkankercellen te herkennen. Na de training spuiten we de cellen in het lichaam. De bedoeling is dat ze het afweersysteem in het lichaam aanjagen.”
Aanvullende therapie
“Onze immunotherapie is aan een bestaande behandeling toegevoegde therapie. De bestaande behandeling bestaat uit een operatie waarbij we zoveel mogelijk tumorweefsel verwijderen en chemotherapie geven. Het onderzoek dat nu loopt is een haalbaarheidsstudie: is de patiënt fit genoeg om deel te nemen aan onze immuuntherapie? Als het antwoord positief is starten we met de behandeling. Eerst worden cellen afgenomen. Een paar weken later volgt de operatie met chemotherapie en acht weken dáárna worden de dendritische cellen ingespoten. De haalbaarheid is bewezen als 75% van de patiënten de behandeling afmaakt. Omdat asbestkanker in het buikvlies zo zeldzaam is, en de kans op overleving na de diagnose klein, komen we nog patiënten tekort. We hopen dat ons onderzoek meer publiciteit en financiele middelen krijgt, zodat we onze studie succesvol af kunnen ronden en we in de toekomst meer mensen kunnen helpen beter te worden.”
Meer over dit onderwerp leest u hier.
