Het inslikken van knoopcelbatterijen door kinderen komt wereldwijd steeds vaker voor, daarom werken diverse kinderartsen maag-, darm- en leverziekten samen in een onderzoeksgroep om het probleem op internationaal niveau aan te pakken. De eerste en belangrijkste stap is de opgestelde Europese richtlijn, gepubliceerd in The Journal of Pediatric Gastroenterology and Nutrition, bedoeld voor kinderartsen, huisartsen, consultatiebureaus en SEH-medewerkers.
‘Hij lag op de IC met stickers en slangetjes’
Iris en Michael weten welke impact het inslikken van een knoopcelbatterij heeft. Zoontje Juwe belandde op de IC. Ze vertellen erover in onderstaande video.
Ernstig gehandicapt of overlijden
Knoopcelbatterijen zitten vaak in afstandsbedieningen, fietslampjes en speelgoed. Ze geven stroom af en lekken een bijtend zuur dat al binnen een uur een gat in de slokdarm brandt, met alle gevolgen van dien. Kinderen kunnen ernstig gehandicapt raken en zelfs overlijden als gevolg van het inslikken.
Vroeg herkennen
Jonge kinderen slikken een knoopcelbatterij regelmatig ongemerkt in. Omdat de batterij snel schade aanricht is snel handelen en dus vroeg herkennen door een arts van levensbelang. In de richtlijn staat omschreven welke klachten kinderen krijgen die een knoopcelbatterij hebben ingeslikt, zoals braken, kwijlen, problemen met slikken, niet willen eten en kortademigheid. Artsen moeten in dat geval een röntgenfoto maken om zo snel mogelijk de oorzaak vast te kunnen leggen.
Knoopcelbatterijen.
Lepel honing
Als blijkt dat een knoopcelbatterij de oorzaak is, moet een kind met spoed geopereerd worden. In de tussentijd kan het helpen om frequent een lepel honing toe te dienen. Honing is een zwak zuur en helpt zo de schade in het lichaam te beperken. Maar dit mag nooit leiden tot uitstel van de operatie.
Preventief
Naast het behandelen van gevallen is ook preventieve informatievoorziening een belangrijk uitgangspunt van de richtlijn. Niet alleen voor artsen, maar ook om ouders alert te maken van het probleem. Zo is het voor ouders belangrijk om de batterijen niet te laten slingeren. Daarom wordt er een grootschalige mediacampagne opgezet, zijn er contacten met de batterij-industrie om de wet- en regelgeving kritisch te bekijken en wordt er tijdens het WCPGHAN-congres een minitop geheel gewijd aan de knoopcelbatterij.
‘Deze Europese richtlijn is heel belangrijk, we willen er veel aandacht voor.’
Kinderarts maag-, darm- en leverziekten dr. Lissy de Ridder van het Erasmus MC is blij met de publicatie van de richtlijn: ‘Het gaat in ons ziekenhuis al om vijf tot tien gevallen per jaar. Afgelopen kerst had ik zelfs twee patiëntjes op de operatietafel. Zo’n knoopbatterij is klein, glad en aantrekkelijk voor jonge kinderen om in de mond te stoppen. De gevolgen zijn enorm. De batterij brandt snel door weefsel heen en maakt een gat in de slokdarm. Daarom is deze Europese richtlijn heel belangrijk, we willen er veel aandacht voor.’
Lissy de Ridder. Fotograaf: www.davidlok.nl
Samenwerking
De onderzoeksgroep bestaat uit dr. A. Mubarak, prof. M.A. Benninga, dr. I Broekaert, dr. J Dolinsek, dr. M. Homan, dr. E. Mas, dr. E. Miele, dr. C. Pienar, prof. N. Thapar, prof. M. Thomson, dr. C. Tzivinikos en dr. L. de Ridder.
