Mieke Verberkt wordt geboren met 27 weken, 13 weken te vroeg. Een turbulente start van het leven. ‘Het was onzeker of ik het wel zou redden. Ik had zuurstofgebrek, hersenbloedingen en moest direct aan de beademing. Papa zegt altijd dat ik eruit zag als een klein, blauw, dood kindje. Hij dacht: “Lieve heer kom d’r maar halen, want ze gaat het nooit redden.”’ Verberkt ligt de eerste drie maanden van haar leven in het ziekenhuis.
Anders
Tijdens het opgroeien merkte Verberkt altijd al dat ze anders was dan haar zussen en klasgenootjes. ‘Ik was laat met alles. Ik liep later, sprak later, liep achter met groeien en op school ging het moeizaam. Ik was daar ouder dan de rest, maar trager met ontwikkelen. Als klasgenoten een simpel schoolwerkje afhadden, dacht ik “Hallo! dit haal ik gewoon niet”’, herinnert ze zich. ‘En bij de Coopertest viel ik als eerste af. Ik kon niet levelen met de anderen, dus was ik het pispaaltje.’
Ook in de puberteit voelde Verberkt zich anders en was ze naar eigen zeggen heel opstandig. ‘Waar anderen 80 procent gaven, had ik bij 120 procent pas hetzelfde resultaat. Op mijn 18e startte ik met mijn MBO grafisch vormgeven en daar voelde ik mij heel goed, alleen ook dit kon ik niet bijbenen. Om niet van school gestuurd te worden, en na veel ruzies thuis, stemde ik in met een onderzoek bij de huisarts. Ik was wanhopig.’
‘Ik probeerde het te verdoezelen door veel te drinken en op stap te gaan’
Verberkt kreeg de diagnose ADHD. ‘Ik geloofde daar geen snars van’, zegt ze. ‘De medicatie werkte voor school, maar daar buiten niet. Ik kreeg psychische klachten en probeerde dat heel lang te verdoezelen door veel te drinken en veel op stap te gaan. Ik ging fulltime werken, terwijl ik eigenlijk heel veel slaap en rust nodig heb. Ik raakte uitgeput, down en ben uiteindelijk ingestort. Ik kwam in de crisisopvang van de GGZ terecht waar ik uiteindelijk een halfjaar heb gezeten.’
Onderzoeken
Daar kreeg Verberkt neuropsychologische onderzoeken en onderging ze IQ-tests. ‘Het werd eindelijk duidelijk wat er met mij aan de hand is. Ik bleek een bovengemiddeld IQ te hebben, maar had een extreem trage verwerking van prikkels. Daardoor werd ik continu overvraagd. De psychiater wees mij erop dat ik een hersenletsel heb door mijn vroeggeboorte. Het voelde voor mij als het antwoord waar ik al 28 jaar naar op zoek was.’
Daarna werden deuren geopend, vertelt Verberkt. ‘En begon de volgende strijd: revalideren en leren mijn energie te verdelen. Ik heb snel een vol hoofd, waardoor ik meer slaap nodig heb. Ik kan niet meer fulltime werken. Ik kwam in het Erasmus MC terecht voor onderzoek en daar is het balletje verder gaan rollen. Zo blijkt dat ik geen astma heb, maar de longaandoening bronchopulmonale dysplasie (BPD). Ook door mijn vroeggeboorte. Ik heb nu de juiste medicatie en veel meer rust in mijn hoofd omdat ik weet wat er aan de hand is.’
Juiste diagnose
Pas na 31 jaar kreeg Verberkt de juiste diagnose. ‘Het was een lange vervelende zoektocht. Dat wil ik andere mensen besparen. Daarom zet ik me in voor Wereld Prematurendag, want te vroeg geboren worden heeft een leven lang impact, voor het kind en het gezin.’
Inmiddels gaat het beter met Verberkt. ‘Ik ben nu onder behandeling bij verschillende poli’s in het Erasmus MC en het afgelopen jaar was een stuk beter en steady dan voorheen. Klachtenvrij word ik nooit, maar dat is mijn doel ook niet meer. Ik gun mezelf rust wanneer ik dat nodig heb en doe nu wat mij het meest gelukkig maakt: muziek (zie video, red.) en ik mag naar een atelier voor mensen met hersenletsel.’
Wereld Prematurendag
Een baby is prematuur als hij voor 37 weken zwangerschap wordt geboren, wereldwijd gebeurt dat bij één op de tien baby’s. Een vroeggeboorte heeft veel impact op het leven van het kind, maar ook op dat van de ouders en hun omgeving. Tijdens Wereld Prematurendag wordt er speciale aandacht gevraagd voor te vroeg geboren baby’s en dragen we de ouders een warm hart toe. Het Erasmus MC wordt op 17 november paars aangelicht.
Expertisecentrum
Het Erasmus MC heeft het enige expertisecentrum ter wereld voor volwassenen met een aangeboren longziekte, zoals bij veel mensen die te vroeg geboren zijn. Ze worden ook na hun 18e gevolgd en krijgen de zorg die nodig is.
