‘De taak van perfusionist is heel erg belangrijk tijdens een operatie, toch is de functie niet bekend bij de mensen. Ze verwarren het vaak met perfectionist of percussionist’, grapt Emma. ‘Maar niets is minder waar. Wij ondersteunen de chirurg tijdens de operatie door de functie van hart en longen tijdelijk over te nemen. Want als het hart in de borstkast blijft kloppen, kan de chirurg bij veel operaties zijn werk niet goed doen. Het is precisiewerk en belangrijk dat je de chirurg en het OK-team ondersteunt en aanvoelt.’
‘Mijn werk start wanneer de patiënt volledig afgedekt is. Dat vind ik wel fijn, dan kan ik mijn werk ook heel praktisch en klinisch bekijken. Na de voorbereidingen geeft de chirurg aan wanneer de perfusie, dus het overnemen van de functies, gestart kan worden. Vanaf dan bedien ik met de machine de hart- en longfunctie en kan het hart stil gelegd worden. Ik houd dan alles in de gaten: temperatuur, bloeddruk, zuurstofgehalte. Ik doe gemiddeld zo’n twee tot drie operaties per week.’
Fasten your seatbelts
‘Ik maak vaak de vergelijking met vliegen. Met opstarten ben ik heel actief en stel ik alles continu bij om voor de patiënt de juiste waarden te krijgen. Daarna komt een stabiele periode waarin ik vooral monitor en ik soms ingrijp bij turbulentie. En aan het einde gaat het hart van de patiënt weer zelf kloppen en monitor ik dat proces. Ik zeg wel eens voor de grap ‘fasten your seatbelts’. Het leuke eraan vind ik dat er echt een begin en eind aan zit. ’s Ochtends komt de patiënt met een hart dat kapot is en aan het einde van de dag is het gemaakt. Je maakt als team echt het verschil.’
Emma in actie op de OK.
‘Ik ervaar mijn werk niet als eng, maar soms wel als exciting. Sommige patiënten zijn er slecht aan toe en dan werk je er met het hele team hard aan dat hij bijvoorbeeld niet leegbloedt. Dat geeft een bepaalde spanning, maar maakt het werk heel dankbaar. Ik vind het ook leuk als er een spoedoperatie tussendoor komt. Dan moet je alles uit je handen laten vallen en alles klaarzetten. Ik haal daar echt mijn energie uit. Het is hier altijd rennen of stilstaan.’
‘Ik ben perfusionist geworden omdat ik het heel mooi en praktisch werk vind. Het is heel hands-on en toch medisch. Je ziet direct resultaat en dat vind ik fijn. Na mijn studie biomedische wetenschappen heb ik me in drie jaar gespecialiseerd. Inmiddels werk ik bijna drie jaar voor het Erasmus MC waar ik één van de 14 perfusionisten ben. Waar ik over tien jaar sta houd ik me nog niet mee bezig, voorlopig heb ik het hier heel erg naar mijn zin. We hebben een leuk en heel jong team, dus ik maak graag nog veel meer vlieguren.’
