Samen met onder andere promovenda Michelle Schreuder onderzocht hart- en vaatinternist dr. Jeanine Roeters van Lennep de voorkeur. De studie werd onlangs in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde gepubliceerd*. “Deelnemers aan het onderzoek kregen vijftig vragen voorgelegd. Die hadden betrekking op het verschil tussen mannelijke en vrouwelijke huisartsen, gevoelige onderwerpen, en vrije artsenkeuze.”
Is er een verschil tussen mannelijke en vrouwelijke huisartsen?
“Van de ruim 7.000 patiënten die deze vraag beantwoordden, vonden de meesten (73,3%) van niet”, vertelt Roeters van Lennep. “Van de mensen die wél verschil ervaren, is twee derde vrouw en een derde man. Zij associëren vrouwelijke huisartsen met een meer empathische werkwijze: ze kunnen zich goed inleven in de patiënt en staan voor een persoonlijke benadering. Mannelijke huisartsen worden vaker autoritair gevonden. Dat is waarschijnlijk de reden dat patiënten hun psychologische klachten liever met een vrouwelijke dan een mannelijke huisarts bespreken (16,3 vs. 4,4%).”
Beeld: Grand Foulard
Speelt schaamte ook een rol bij die keuze?
“Vrouwen gaan liever naar een huisarts van het eigen geslacht dan mannen (38,9 vs. 12,8%), zeker als de problemen gerelateerd zijn aan seksualiteit en intieme lichaamsdelen. Schaamte om een klacht te bespreken en schaamte bij lichamelijk onderzoek zullen daarbij een rol spelen. Overigens neemt die schaamte af met de leeftijd.
Bij mannen speelt dat minder: 42,8% van de mannen heeft liever een mannelijke uroloog, 53,8% heeft geen voorkeur en 3,4% heeft liever een vrouwelijke uroloog.”
Heeft de voorkeur nog directe gevolgen?
“Soms wel. Acht procent van de respondenten geeft aan dat zij het bezoek aan de huisarts weleens heeft uitgesteld omdat zij de klacht liever niet met een huisarts van het andere geslacht bespraken. Bij jonge vrouwen tussen de 18 en 44 jaar gaf zelfs bijna 20% aan dat zij een bezoek aan de huisarts om deze reden uitstelden.”
Wat valt uit het onderzoek te leren?
“Ik denk dat we deze onderzoeksresultaten serieus moeten nemen. Om te voorkomen dat patiënten hun huisartsbezoek onnodig uitstellen door schaamte, is het van belang om te weten of de patiënt een voorkeur heeft voor een vrouwelijke of mannelijke huisarts. Maar dat betekent ook dat er de mogelijkheid moet zijn om te kúnnen kiezen.
Vooral vrouwen gaan liever naar een vrouwelijke huisarts. Wat dat betreft is het een gunstige ontwikkeling dat er steeds meer vrouwelijke artsen komen: van 32% in 2005 naar 45% in 2016. Maar er bestaat een gevaar dat de balans te ver doorschiet. Op dit moment is twee derde van de artsen in opleiding en geneeskundestudenten vrouw. In de nabije toekomst zou dat kunnen leiden tot een tekort aan mannelijke huisartsen waardoor de vrije artsenkeuze niet is te waarborgen.”
*Het volledig artikel is hier te lezen.
