Ze is net terug van vakantie. Daggers: ‘Heerlijke dagen in Twente met mooi weer, waardoor we konden fietsen, golfen en musea bezoeken. Het was ons gegund.’ De documentaire waarin ze vertelt over haar strijd tegen covid-19 in het Erasmus MC is net uitgezonden op televisie. ‘Bijzonder om terug te zien, en ook confronterend voor mijn gezin. Bij het zien van al die plekken in het ziekenhuis komt alles weer boven. Maar ook goed om te zien hoe deze crisis zich in het ziekenhuis afspeelde. Hoe hard er door iedereen werd gewerkt en hoe spannend het was. Mensen in mijn omgeving zijn blij dat ze mij eerst gezien hebben in betere gezondheid en nu pas hoe het was tijdens de opnames van de documentaire.’
Hoe het begon
Clementine Daggers (74) werd 8 maart 2020 ziek en was eerst een week thuis. ‘Ik was moe en lusteloos, had hoge koorts. Er werd nog niet getest en de huisarts dacht aan een longontsteking. Ik viel twee keer flauw, de laatste keer verloor ik enkele minuten mijn bewustzijn. Toen heeft mijn man de ambulance gebeld en werd ik opgenomen in het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis in Tilburg. Daar kreeg ik zuurstof en werd ik positief getest.’
Afscheid
Na vier dagen wordt ze overgeplaatst naar het Erasmus MC. ‘Daar lag ik meer dan twee weken aan de beademing. Nadat ik wakker ben gemaakt, ging het na twee dagen toch weer slecht en werd ik mede op aandringen van mijn familie voor de tweede keer geïntubeerd.’ (redactie: een slang in de luchtpijp om de beademing te bevorderen bij bewusteloze patiënten). ‘Mijn familie had al afscheid genomen, maar gelukkig werd ik na vier dagen weer wakker en ging mijn gezondheid toen als een speer vooruit.’
Dromen
‘Van deze periode weet ik niets meer, het is me later verteld. In de film vertel ik zelfs dat ik drie keer ben geïntubeerd, maar die derde keer was een droom. Het fijne is wel dat de vele dromen die ik had leuk waren, ze hadden niets angstigs. Ik heb er geen trauma aan overgehouden. Voor het thuisfront was mijn ziekteproces heel emotioneel en vooral de tweede intubatie had veel impact. Daar moet over gesproken worden met elkaar. Ze zijn superblij dat ik er nog ben!’
In de docu zegt u: ‘Ik moet weer worden hoe ik hiervoor was.’ Hoe gaat het nu?
‘Met mij gaat het bijzonder goed. Ik ben niet benauwd meer en mijn spierpijn is over. Het enige waar ik last van heb, is een gevoelige keel na veel praten. Het hoesten, snotteren en de traanogen die volgen gaan over met dropjes. In november ga ik daarvoor naar de kno-arts. Verder kan en doe ik eigenlijk alles weer, wat ik voorheen ook deed. Sinds twee maanden golf ik alweer 9 holes en fiets ik zo’n 30 km en dan slaap ik als een roos. Ik prijs me gelukkig dat ik zo ben opgeknapt en hoop dat ook voor anderen. Ik ben iedereen dankbaar die aan mijn herstel heeft meegewerkt.’
Hoe heeft u dat bereikt?
‘Toen ik uit het Erasmus MC werd ontslagen, kon ik eigenlijk niets meer. Alles deed zeer en was stijf. Ik had de kracht niet om op mijn benen te staan en was twaalf kilo afgevallen. In het Erasmus MC was iedere dag één uur bezoek mogelijk voor één persoon. Ik werd om toerbeurt vertroeteld door mijn man en kinderen.’
Daggers besloot te herstellen in revalidatiecentrum Revant in Breda. ‘Daar mocht ik geen bezoek krijgen, maar gelukkig konden we videobellen. Bij aankomst stond mijn hele gezin daar. Ik werd met ballonnen en tekeningen ‘coronaproof’ aangemoedigd om het volgende traject in te gaan. Echt heel bijzonder.’
Wat is uw advies aan anderen?
‘Ga naar een revalidatiecentrum. Je bent daar de hele dag zo met jezelf bezig. Twee keer per dag fysiotherapie, wandelen, maar ook veel rust, de juiste eiwitrijke voeding en gesprekken met anderen. Vrij snel kon ik zelf douchen en lopen met rollator. Ook kreeg ik weer zin in lezen. Ik kreeg veel support van familie en vrienden. Die drieënhalve week zijn de basis voor mijn goede herstel geweest. Natuurlijk wil je na zo’n heftige periode zo snel mogelijk naar je geliefden, maar besef dat ook het thuisfront een stabieler mens terugkrijgt. Ook thuis gaat fysiotherapie door en vragen de oefeningen om veel discipline en rust om het vol te houden.’
Toekomst
‘De toekomst zie ik als een cadeautje, waar ik samen met mijn dierbaren kostbaar mee om moet gaan. Laat iedereen zich aan de regels houden. Ik wil het niet nog eens krijgen. Ieder leven is kostbaar. Dus blijf gezond en geef om elkaar!’
Hieronder kunt u de documentaire ‘Op zoek naar het laatste bed’ bekijken:
