‘Surrealistisch’, zo omschrijft SEH-verpleegkundige Davey de Man de aankomst in Turkije. ‘Vanaf het vliegveld leek het nog mee te vallen, maar richting de stad was alles helemaal plat. Wij hebben nooit oorlog of zoiets meegemaakt, dus je kunt het je niet voorstellen. Je weet niet wat je ziet.’
Ravage
‘Een grote ravage’ vult SEH-verpleegkundige Karin van Doorn aan. ‘Mensen waren helemaal ontredderd en keken verwilderd uit de ogen. In twee, drie minuten is voor hen alles totaal veranderd. Alles kwijt: familie, je huis, heel veel kinderen zijn wees. Dit gaat nog heel lang duren. De acute setting is inmiddels voorbij, maar nu begint het.’
Inmiddels is het team weer op Nederlandse bodem.
‘We hebben geholpen in het ziekenhuis op verschillende afdelingen, in de veldziekenhuizen, mensen verzorgd en goederen verdeeld’, vertelt Sandra Kersten, IC- en SEH-verpleegkundige. ‘Maar ook steun gegeven: we deden comfortwalks door de stad. Gewoon letterlijk een schouder zijn voor de mensen, met een verpleegkundige die Turks sprak.’
‘Gewoon letterlijk een schouder zijn voor de mensen’
‘Zo zal ik drie meisjes zal nooit vergeten’, vertelt IC-verpleegkundige Liesbeth Mulder. ‘Ze moesten allen een infuus krijgen. Wij hebben ze bij elkaar gezet, de verwarming aan. Gewoon proberen om afleiding te geven. Wij spraken Turks tegen ze, zij spraken Engels terug. Ondanks de situatie konden we toch grapjes met ze maken.’
Het rampgebied is een ravage | Foto: Annemieke Boendermaker
Karin van Doorn herinnert zich een vrouw die net onder het puin vandaan gehaald was. ‘Ze was in d’r eentje, helemaal in shock, ineens allemaal mensen aan haar lijf. De dokters wilden een katheter inbrengen. Dat was helemaal niet nodig, dus daar ben ik voor gaan liggen. Die vrouw even omhelzen, even menselijk, was zo nuttig.’
‘Iedereen was heel dankbaar’, vertelt Annelies van Maren, SEH-verpleegkundige. ‘Ook al heb je een druppel op de gloeiende plaat geleverd. Even het gevoel geven dat ze er niet alleen voor staan, dat is voor mensen al fijn.’
Gesteund
‘We hebben dit kunnen doen door geweldige collega’s en het Erasmus MC’, sluit Liesbeth Mulder af. ‘Toen ik de vraag kreeg, was ik er driehonderd procent van overtuigd: ik ga! Het kon alleen doorgaan omdat collega’s in Nederland de diensten wilden overnemen. ’We hebben ons enorm gesteund gevoeld.’
Vrijdag 10 februari vertrokken SEH- en IC-verpleegkundigen Annelies van Maren, Sandra Kersten, Alie den Engelsman, Karin van Doorn, Davey de Man, Liesbeth Mulder en Lennart Boer en Islam Nalajev belangeloos en op persoonlijke titel naar Kahramanmaras in Turkije om de mensen in nood te helpen. Teammanager SEH Wietse van Heukelum organiseerde de medische hulpgoederen van het Erasmus MC.
