De meesten kennen de buispost van het kastje aan de muur, maar welk proces doorloopt een diagnostische aanvraag tot aan de rapportage van de uitslag en het consult daarna?
Bloedbuizen gaan niet meer door de handen van medewerkers
‘Transportkokers met het materiaal komen binnen enkele minuten nadat ze verstuurd zijn aan in ons laboratorium’, vertelt Birgitta Hoogland, analist specifieke taken van de afdeling Klinische Chemie. ‘De bloedbuizen worden volledig geautomatiseerd uitgepakt, aangemeld en gesorteerd per bestemming. Moet bloed uit één buis naar verschillende bestemmingen? Het apparaat splitst dan zelf het patiëntenmateriaal uit. Nadat de bepalingen zijn uitgevoerd worden de buizen opgeborgen in een grote koelkast, onderdeel van de labstraat. Het systeem haalt ze er automatisch uit in geval van nabepalingen.’
Met de track&trace-functie kan de status van elke individuele buis op elk moment achterhaald worden. ‘We werken met slimme apparatuur die ingericht is op de wensen van het Erasmus MC. De afdeling Klinische Chemie is daar bijzonder trots op.’
Keerzijde van de automatisering
De automatisering kent ook een keerzijde: een loszittende sticker, een buis waar het vacuüm vanaf is geweest, een buis die niet goed is afgesloten of een buis met echt te weinig materiaal. Het is funest voor de systemen. ‘Als het systeem crasht, wachten patiënten langer dan nodig op de uitslag. En dat moeten we zien te voorkomen.’
Onmisbaar in de gezondheidszorg
‘Ons werk gaat 24/7, door’, aldus Hoogland. ‘Wij zijn onmisbaar in de gezondheidszorg. Voor het tijdig rapporteren van de uitslagen, bijvoorbeeld binnen één uur voor spoedaanvragen bij een patiënt die met pijn op de borst op de spoedeisende hulp binnenkomt en anderhalf uur voor reguliere aanvragen, is continue aanwezigheid van onze mensen en werkende systemen noodzakelijk.’
