Foto: TU Delft
Normaal gesproken is het ontwikkelen van een beademingsapparaat niet iets dat je in korte tijd kunt realiseren, weet Somhorst. “Een volledig apparaat op de markt zetten kost al snel twee tot vijf jaar. Dus als je het mij van tevoren had gevraagd, had ik gezegd dat drie weken wel heel kort is.”
Noodoplossing
Half maart, toen de Intensive Care snel volstroomde met coronapatiënten en wereldwijd een run ontstond op beademingsapparatuur, begonnen de studenten van de masteropleiding Technical Medicine (een gezamenlijke opleiding van TU Delft, het Erasmus MC en het Leids Universitair Medisch Centrum) met een eigen ontwerp.
‘Van de situatie in Italië is geleerd dat de uitbraak kan leiden tot een tekort aan beademingsapparatuur voor patiënten die intensieve zorg nodig hebben’, meldt de website van de TU Delft. ‘Om deze reden worden artsen gedwongen een keuze te maken voor wie beademingsapparatuur beschikbaar wordt gesteld. Patiënten die niet worden beademd, hebben een grote kans op overlijden. Studenten willen een noodoplossing bieden voor juist deze patiëntenpopulatie. Daarom is op maandag 16 maart OperationAIR in het leven geroepen.’
Subsidie
De studenten kregen subsidie van het ministerie van Economische Zaken. Om concurrentie op de wereldmarkt te ontlopen, stimuleert het ministerie Nederlandse bedrijven en initiatieven om zelf apparaten te ontwikkelen, in eerste instantie voor de Nederlandse markt. Op verschillende plekken in Nederland is er een apparaat zo goed als klaar voor productie, zoals bij het Enschedese bedrijf DEMCON, het project FreeBreathing van het Limburgse Stogger en dus ook op de TU in Delft.
Meegedacht
Peter Somhorst: “De ontwikkeling van de beademingsmachine is een project van de TU. Wij hebben vanuit het Erasmus MC geadviseerd en meegedacht aan welke eisen het apparaat moet voldoen en bepaalde verzoeken gedaan. Voor deze specifieke categorie patiënten is het bijvoorbeeld belangrijk dat je de apparaten gedetailleerd kunt instellen. Verder hebben we het apparaat bekeken en feedback gegeven. Hoe het kan dat dit zo snel is ontwikkeld? Doordat het een noodsituatie is, hoeft het apparaat aan veel minder eisen te voldoen dan normaal aan medische apparatuur wordt gesteld. Daarbij is het een relatief simpel systeem. Het functioneert, maar is niet zo geavanceerd als de beademingsapparatuur die we normaal gebruiken.”
Maar de snelle ontwikkeling blijft bijzonder, zegt Somhorst. “Zeker omdat het heel erg lastig om nauwkeurig de juiste druk aan de patiënt aan te bieden, dat is een ontzettend nauwkeurig proces.”
Foto: TU Delft
Pittige procedure
Of het Erasmus MC de beademingsapparaten van de TU-studenten gaat gebruiken, daar kan de technisch geneeskundige nog geen uitspraak over doen. “Voor het apparaat überhaupt gebruikt kan worden, moet het eerst nog verder worden getest. Daarna moet het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport de machine goedkeuren. Die procedure is pittig. Verder moet de noodzaak groot genoeg zijn. Als je kijkt naar de cijfers van het RIVM over opgenomen coronapatiënten op de IC, lijkt die urgentie er op dit moment niet.”
Maar zelfs als het Delftse beademingsapparaat niet in Nederland zal worden ingezet voor coronapatiënten, vindt Somhorst het een waardevol project. “Het kan worden doorontwikkeld. En de vraag naar beademingsapparatuur zal over de hele wereld groot blijven en in sommige werelddelen wellicht nog opvlammen.”
